Artigos sobre Libros para El Progreso e Diario de Pontevedra

  Hai quince días viuse un piano de cola sobrevoando o Círculo de las Artes, en Lugo. Eu souben de tal marabilla por unha fotografía que me o secretario da Sociedad Filarmónica de Lugo, José Luis Díaz, me remitiu por wathsapp. Saín correndo cara ao Círculo, consciente de que os espectáculos máis fascinantes son os improvisados —e nesa falta de aviso reside a súa forza—, pero cheguei tarde de máis para ver o piano negro colgado dun guindastre. O instrumento estaba destinado ao concerto que Ivo Pogorelich había de dar no... [Lire la suite]

O XORNALISTA norteamericano Abott Joseph Liebling lembra no libro Between meals, os xantares que gozou en París entre 1926 e 1927. O daquela estudante de Arte xustificou a estadía en Europa para aprender na mellor universidade, A Sorbona. Lonxe de visitar a facultade, Liebling dedicou o seu tempo a percorrer toda canta casa de comidas e hotel servía un menú. Tamén a especular con ser boxeador profesional.Ningún dos outros fillos de rico cos que compartía residencia universitaria considerara practicar o que o cronista español... [Lire la suite]

O DEBATE MAIOR da cultura galega non é a curva de Angrois nin a desolación preferentista, nin sequera o pánico editorial ou a soedade dos teatros. Non, a cuestión que late nos nosos mellores cerebros é se un sabio coas mans manchadas de franquismo é digno das Letras Galegas. Como cronista, eu non son estrano a ese misterio redentor. Por iso, non vou culpar ao país. Nin sequera a esa irrelevante porción de país á quen importa o asunto. Cada cultura ten as súas teimas. Hainas máis permisivas ca outras. Charles Baudelaire... [Lire la suite]

    TEMO QUE comprenderei a física subatómica antes que o trato que lles damos aos científicos en Galicia. Entendo que é más visible e agradecido para un político de paso polo goberno investir en dez refuxios para peregrinos que en recuperar para o país un científico coma Diego Martínez.A fotografía do investigador co conselleiro de Economía, Francisco Conde, e máis o rector da USC, Juan Viaño, confundiume un tanto, pero acabei por saber que o mellor físico novo de Europa no ano pasado, houbo de apañarse unha... [Lire la suite]

A DESPEDIDA É unha arte ourensá. Ninguén se despide con tanto xeito e demora coma un natural de Ourense. Debe de ser porque a súa provincia é unha despedida en si mesma. Ourense está composto nun 10 por cento de funcionariado e nun 90 por cento de adeuses, aínda que todos acaben en Vigo.     Un día dos anos 80, a miña avoa Aurora prendeu Radio Popular de Bilbao para escoitar a retransmisión de Un ballo in maschera, de Verdi, dende o Teatro Arriaga. Esa tarde, Moncho Borrajo insinuou que deixaba a escena. Despedida y... [Lire la suite]

HAI UNHA ESCENA da novela Ravelstein (Teorema) de Saul Bellow que comeza nun apartamento de Nova York tan cativo coma luxoso. Na sala de estar o profesor de Filosofía Ravelstein (trasunto de Allan Bloom) e varios dos alumnos seus que máis brillan miran un partido de baloncesto. Michael Jordan executa saltos dunha altura e unha lonxitude que soamente lograra Nureyev para atravesar o escenario do Bolshoi. Allan Bloom comenta fascinado a estatura do mito do baloncesto porque «os nenos recollen mesmo restos das mazás nas que... [Lire la suite]

NAPOLEÓN ERA galego, ou cando menos naceu aleitado por un espírito galego. Max Gallo conta no voluminoso Napoleón (Planeta) a chegada de Buonaparte con dez anos á Escola Real Militar de Brienne. A cada infante asignábanlle unha parceliña de terra para que cultivase e coñecese a vida labrega, nese neorruralismo o que afectou á burguesía urbana de París tras facer a Revolución. Os compañeiros sementaron. Napoleón tamén, pero antes chantou paos arredor da súa chousa para protexela.      Espanta ler a Thomas Bernhard... [Lire la suite]

A VIDA REAL é todo o que nos acontece mentres non están botando ‘Sálvame’ en Telecinco. Ás veces confundímonos e percibimos como tanxibles e mensurables as confesións de Kiko Matamoros baixo unha hipnose de feira semanal, pero non. O escritor galego Kiko Neves conta que a nai do protagonista de ‘O día que morreu Steve McQueen’ (A Porta Verde) arrólao con cancións da Metro Goldwin Mayer. Todas esas composicións concibidas para o vello Hollywood, mesmo as de Kurt Weill que nos recupera agora Luís Tosar en ‘A ópera dos tres reás’... [Lire la suite]

Os ladróns divídense entre os que caen na tentación e os escritores. Se os críticos son novelistas frustrados e os editores uns críticos aos que ninguén recolle unha reseña, os autores son delincuentes nonatos. Genet compaxinou ambas as paixóns. Como conta en 'Diario del ladrón' (RBA) “moitos literatos soñan coa idea das bandas”, pero foi excepción. Non debe de haber un escritor en Galicia que non fantasiara cun delicto prosaico na catedral de Santiago. Miguel Anxo Fernández aseguraba antonte que se lle ocorrera introducir o roubo do... [Lire la suite]

O meu dvd co 'Hamlet' que dirixiu Zefirelli debe de ser o máis paseado da Historia. Adoito collelo para o lecer e sempre regresa intacto. Dende que padezo a condición de pai, películas coma 'Kung-Fu Panda' gozan dunha inexplicada preferencia. Supoño que o filósofo esloveno Slavoj Zizek sufre a mesma xerarquía familiar porque cita ese filme en 'Vivindo na fin dos tempos' (Verso). Zizek refire á escea na que Po entra no lugar prohibido que garda o Pergamino do Dragón, sorpréndese das imaxes sagradas e exclama: “Soamente vira... [Lire la suite]