Beiras

A miña tensión vai como a prima de risco española, razoablemente controlada. Aínda así, por aseveramento médico, recuperei o costume -anulado hai un tres meses por causa laboral- de dar un longo abrazo matutino á cidade de Lugo. Case que ao comezo desa hora de paseo, atravesei a praza que fica diante da estación de autobuses. Diante das escaleiras que descenden cara á Porta do Cárcere quedan aínda uns paneis de madeira nos que os partidos pegaron carteis electorais. Uns están superpostos sobre outros, aínda habendo espazo para... [Lire la suite]

A miña visión de Lidia Senra é de candidata gremial. Sei que sabe moito sobre gandeiría. Volveu demostralo nunha entrevista noturna na Radio Galega. Escoiteina para tratar de ver se a súa formación tan ampla nese campo abrangue outros, se en Bruxelas pode facer unha defensa xeral do país, o que se lle require a un representante público. Foron cinco minutos de contestar a un cuestionario bastante ríxido. Explicouse resoltamente cando lle preguntaron pola cota láctea, pero logo que se o pobo vai estar no Europarlamento (como non se... [Lire la suite]

Son as seis da mañá. Veño de quecer unha triángulo de tortilla e facerme un café. Erguínme desacougado por saber o que aconteceu no niño. Vivo nun terceiro andar dunha vella casa cun xardín que renovan mensualmente dous rapaces armados con trebellos de formas estranas. Cada abrente, mentres os meus durmen e o gato miaña o seu almorzo, miro pola ventá da cociña o niño que unhas pegas constrúen pousadamente primavera a primavera. As pegas volveron demasiado cedo este ano e atoparon o seu vurullo regulamentado de ramalliños ocupado por... [Lire la suite]

Nunca comprendin a lóxica concatenación pola que un pobo que baila erguendo os brazos se suicida tanto. Asumo que nunca o entenderei, como me desconcerta que non se poña a disposición da terceira forza política do país unhas instalacións máis dignas cun desabrigado recinto feiral e unhas cadeiras de plástico para xuntar cinco mil persoas. Sigo perplexo. Tamén polos resultados do congreso do Bloque que rematou onte. Non vou cuestionalos, porque foron a maioría decidiu e non pertenzo ao colectivo, pero non deixo de preguntarme polo... [Lire la suite]

Scott Fitzgerald andaba acomplexado co tamaño do seu picholo. Hemingway auxiliouno moralmente visitando museos para compararse co modelo idealizado na arte, sempre tendente a buscar os equilibrios. Andaron medindo a ollo homes esculpidos e varóns pintados, todos espidos, ata que Scott confesou ao cazador branco, corazón negro, que era o seu modelo. Ernest accedeu a acompañalo a un baño masculino e, medindo unha e medindo outra, concluíron que a descompensación era unha cativez, segundo conta Boris Vejdovsky na pimpante Hemingway.... [Lire la suite]

"Como imos construír un país se o único debate é como gañar á UPG?", laiábase o sábado ao mediodía un exmilitante do Bloque cerca do parque de Rosalía de Castro. Eu viña de aparcar diante dos xuzgados, que estaban escoltados polos familiares duns romaneses acusados de violación dunha banda e polos achegados duns xitanos aos que se detivera por algo de drogas, penso, doutra. "Con estes, polo menos, falamos de Galicia", continuou o meu amigo coas fazulas saltando lixeiramente pola carraxe. Para a miña sorpresa referíase a dous mozotes... [Lire la suite]