Cidade Xardín

A cultura galega vive montada nun balancín: cando sobe Rosalía baixa Castelao e viceversa. Mantén un equilibrio de iconas paralizante. A programación cultural ten dous bandos: o bando de Rosalía e o bando de Castelao. Ambos os dous colaboran ás veces. Rosaliáns e castelaístas conflúen para que actos, congresos e embaixadas teñan como sustento ambas as iconas patrias. Rosalía andou en múltiples danzas e procesións neste ano, e agora empeza a quenda de Castelao, unha figura sobredimensionada. Castelao... [Lire la suite]

OS ARXENTINOS falan do Mundial de Fútbol de 1978, como El Mundial, como se fose un xenérico. Inducen a temer que non houbo outro campionato internacional de fútbol ningún de quitado o que se celebrou en Arxentina e gañou Arxentina.El Mundial eclipsa mesmo ao Mundial de México, cando Deus tomou partido para erguer a man de Maradona, suplir os centímetros de estatura que lle faltaban e marcar o gol do triunfo na final.Roberto Alifano comentaba o xoves o «terrible» que resultaba ver ao seu país festexando o título en 1978 mentres... [Lire la suite]

Xusto un segundo antes de quedar durmidos preséntansenos no dormitorio os medos todos. Os adultos da segunda idade tememos espertar no corazón da escuridade tusindo con frecuencia exasperante. As persoas de máis anos mesmo temen quedar atrapadas no Gran Soño. Na película de Howard Hawks The big sleep, o detective Philip Marlowe esixe a un sospeitoso: «Dime a verdade porque non abofeteo ben a estas horas da noite». O cansanzo pouco axuda a asustar as ameazas intanxibles. Os temores nocturnos máis intensos son os que atrapan aos... [Lire la suite]

  O consumo de televisión en Galicia baixou un 7 por cento dende 2007, aínda que o Luar non deixou de emitirse venres ningún. O Anuario de las artes escénicas, musicales y audiovisuales de 2013, que elabora a SGAE, confirma que o interese dos rapaces polos medios audiovisuais en galego non medra. O noso programa canónico, encarna o espírito dun tempo que está desaparecendo.Non parece que esa desidia xuvenil poida variar cunha chamada dun líder socialista galego a Xosé Ramón Gayoso, como a que fixo, con audacia estratéxica,... [Lire la suite]

Agosto estaba agonizando con dramatismo. Parecía protagonizar unha novela algodoneira de Faulkner. Eu tomaba un café nun balcón de Ribadeo. Abaixo, no medio da rúa, parou un coche escuro, brillante e longo coma as pernas de Liza Minelli en Cabaret. Descenderon un chófer e máis un escolta. Abriron a porta e tenderon unhas muletas a un ancián. Era un glorioso banqueiro ribadense que se dirixía á panadería Torviso. Tiña unha intuición sobre a natureza humana dos financeiros. Confirmeina vendo o banqueiro comprando pan en persoa. Antes... [Lire la suite]

A IMAXE DE GALICIA no exterior viviu uns tempos máxicos nos anos 60 e 70. Un eficacísimo aparello de agitprop logrou enmarcar o país nunha serie eterna de postais nas que se amosaba a mansa e sorrinte vida galega. Os modelos representaban oficios vestindo o traxe rexional cun porte que explica o florecemento posterior dos nosos deseñadores de moda. A mostra Apostolado galaico amosa algunhas desas venturosas visións na Sala X de Pontevedra. A decadencia que padece a nosa cultura ten unha causa coxuntural na crise e a causa epidémica... [Lire la suite]

  A SEMANA PASADA morreu o alcalde de Bilbao, Iñaki Azkuna. A miña nai naceu en Bilbao e nunca saíu da cidade se non conto a paréntese de 45 anos que botou en Galicia. A miña nai chamoume e botouse a facer consideracións sobre Azkuna. Ela louvaba e criticaba, consideraba e gardaba silencios, mentres eu lembraba o chiste do señor que entra na libraría: «Dáme un mapamundi de Bilbao?» «Como o quere? Con aforas ou sen aforas?»Tamén reparaba en que estou nesa metade do planeta que todavía non viu Ocho apellidos vascos, a película... [Lire la suite]

  A miña muller explicoume que o caruncho dos meus libros perxudicaba seriamente os seus xerseis. Houben de inmolar a miña colección delicatessen da vella Austral a cambio de salvar a tempada outono-inverno na casa. O decoro sempre se sobrepuxo á cultura.  Despedín aqueles libros que comprara o meu tío carlista nos anos 40 e 50 cun funeral de estado. Ao follealos en sinal de respecto reparei nas manchas escuras e húmidas das páxinas. Parecía que lles subira a marea ata a metade das follas. Tratei de convencer á muller... [Lire la suite]