samedi 28 octobre 2017
MARTÍN CÓDAX, ANTECECENTE DOS BEACH BOYS
O DOMINGO pasado volveu ser San Xoán, un San Xoán impostado. Pasei polo xardín, aberto en fendas secas, para ir comprar o pan onde sempre, na tenda de Recatelo. Cheiraba a fume. Cando era neno, a unha semana de San Xoán, visitaba unha funeraria da miña vila, Ribadeo. Acudía a ese ámbito tenebroso co desexo de que Alfredo Pena me contratase para a fogueira que asentaba xunto ao bar de Modesto. O taberneiro quedara coxo dun balazo leninista no Ebro, pero nunca derramou unha pinga de viño ao levar os vasos ás mesas. Alfredo, a... [Lire la suite]vendredi 13 octobre 2017
O PAÍS HABITADO POR VIXILANTES DA PRAIA
UN DÍA CALQUERA desta semana recibín unha chamada dun xurado literario. Sentín o meu peito incharse coma un globo que se perde no azul televisivo deste ceo outonal.O representante dos conspicuos e reflexivos concesores do galardón non me anunciou que ingresarían unha alegría na conta bancaria. Eu participara no certame para que se me consentise unha viaxe a Creta, aínda que a Creta que quero coñecer é a da novela Zorba el griego (Acantilado) e non a actual. Máis ben, non quero descubrir Creta cunha visión lixeira e ocasional dun... [Lire la suite]jeudi 5 octobre 2017
MULLERES E HOMES, E VICEVERSA
"HAI QUE SALVAR a Rilke", escribiu a princesa Maria von Thurn und Taxis no seus diarios (Alianza) en 1916, décadas antes de que Spielberg copiase a frase para salvar o soldado Ryan. A nobre eximiu o poeta da obriga de marchar co exército austrohúngaro para abatir inimigos rusos, segundo conta Adam Zagajewski en Releer a Rilke (Acantilado). Logrou que destinasen ao poeta ao monótono e seguro Arquivo da Guerra de Viena. A princesa admiraba a Rainer Maria Rilke, pero non se resistía a dirixirlle cartas chamándoo Doutor... [Lire la suite]vendredi 10 février 2017
UNHA NOITE SOLITARIA NO HOTEL MALTA
Non recordo terlle falado a ninguén de que Vázquez Montalbán se encerrou en vixilia nun museo de cera para contalo na Interviú.
O LUNS POLA NOITE estaba sentado nun café con Óscar. Liberaba un longo e pesaroso monólogo baseado na idea de que a chegada de Donald Trump ao poder aumentou as vendas de 1984, a novela distópica de George Orwell. Fun interrumpido suavemente polo meu amigo. Quitou unha chave do peto e pousona sobre o metacrilato. Era tosca, debía de pesar medio lingote de ferro, e levaba un M gravado na... [Lire la suite]mercredi 4 mai 2016
UNHA PIRÁMIDE FEITA CON ENVASES DE IOGURES
Blanco Amor era un comedor entregado de iogures Danone. «Iogures deses que non tiñan sabores e traían cromos do Mundial 82», segundo lle escoitei a Manuel Baltar. O martes asistín a un acto xornalístico en Ourense. O presidente da Deputación volveu citar a Chesterton. Ten ese rutina bonita, como a xente que compra fío dental e se atreve a darlle uso. Chesterton resulta pesadamente católico e brandamente piadoso para o meu gusto literario. Hai que ter a mesma dóse de soberbia que de retranca para escribir: «Se non houbese Deus non... [Lire la suite]
