Hemingway

O MARTES parei comprar xabón de mans Magno Classic antes de ir ao xornal. Empecei a usar ese xabón cando tiña 19 anos e estudaba en Santiago. A miña habitación no hostal estaba pegada á de Raúl. Cando cheguei á redacción souben que a editorial Nocturna me enviara La península (1970), de Julien Gracq. É unha novela fascinante polo levísimo da súa trama e o interesante da lectura. Todo o que acontece é que un home conduce ata unha estación de tren para buscar ao seu amor. Ela non aparece. El marcha percorrer Bretaña.O mércores... [Lire la suite]

Scott Fitzgerald andaba acomplexado co tamaño do seu picholo. Hemingway auxiliouno moralmente visitando museos para compararse co modelo idealizado na arte, sempre tendente a buscar os equilibrios. Andaron medindo a ollo homes esculpidos e varóns pintados, todos espidos, ata que Scott confesou ao cazador branco, corazón negro, que era o seu modelo. Ernest accedeu a acompañalo a un baño masculino e, medindo unha e medindo outra, concluíron que a descompensación era unha cativez, segundo conta Boris Vejdovsky na pimpante Hemingway.... [Lire la suite]

HEMINGWAY PADECEU O SEU trienio negro, tres anos durante os que foi unha nenaza. Superouno a base de testoteron en vea. Como bo pescador, unha parte foi real e a outra hiperbolizada. Unha boa carga da segunda desembocou en ¿Por quién doblan las campanas?, que retoma Lumen. O título parece unha retranqueira ofensa nestes tempos nos que esquecemos que existen os suplementos culturais porque as páxinas salmón devoran toda a nosa ansiedade sobre o futuro. Dobran por todos. Hemingway estaba curado contra iso, porque afirma, en Unha festa... [Lire la suite]