Henrique Alvarellos

EN GALICIA confundimos sensatez e inmobilismo. Vemos pasar os avances fugazmente, coma eses trens supersónicos que corresponden a un cupo alleo. Somos un país tan de vía estreita que nin cupo temos. O próximo Ave irá cara a Bilbao con apeadeiro en Vitoria.Lin un treito da novela Patria. Tiña curiosidade porque está no Guinness dos eloxios. A prosa de Fernando Aramburu ten a cadencia do Telediario, os diálogos soan a tertulia de TDT e as escenas dramatizan Ocho apellidos vascos. Comprendo o seu éxito.O meu país de orixe merece unha... [Lire la suite]

A PRIMEIRA VEZ que che morre un amigo sabes que é unha casualidade macabra. A segunda vez, comprendes que a vida é conducir por unha estrada na que se che cruzará unha árbore cando menos o esperes. Pero cando se encadean a terceira, a cuarta e a quinta ocasións asumes que o único seguro é palparte corazón a cada espertar. O sábado pasado Xosé Luís Sucasas apagouse sobre a súa bicicleta. Sucasas era o escritor de Lalín que me facía rir cada mañá no Facebook co seu humor irrespectuoso. Este ano natural morréronme Sucasas e outros... [Lire la suite]

DE QUE ESTABA FEITA a torta coa que a nai de Carapuchiña Vermella agasallaba á avoa da cativa? É algo que me cuestiono dende neno, por curiosidade gastronómica elemental. Nunhas das versións tempranas, Perrault nos refire que a pequena leva «unha torta e máis un tarro de manteca» da aldea na que vive ata a da avoa materna da cativa atravesando un bosque. Como daquela non gozaban deste exotismo de hipermercado actual, temos que supoñer que a nai da rapariga botaba man ao redor no tempo de cociñar. Ao vivir ao pé dunha braña, botaría... [Lire la suite]