John F. Kennedy

OS NORTEAMERICANOS son eficaces clasificando a carencia de talento. No canto de dicir que o mérito dunha persoa é xenético, que é un fillo de, póñenlle junior tras o nome mundano; como a Frank Sinatra Jr. Nunca me cadrou compartir escenario en Las Vegas. Soamente o vin unha vez botando unha partida de cartas con varios mafiosos na serie Los Soprano. Manexaba a baralla coa pistola no sobrazo, coma uns amigos que tiña o pai. A cabeza de Sinatra Jr. estaba moldeada coa harmonía da cabeza de Sinatra Sr., herdara os ollos azuis... [Lire la suite]

Aki Kaurismäki comezou a súa formación como director nun cineclub de Helsinlki onde poñían películas de jazz. Manuel Antonio non logrou ser cineasta e quedou en poeta porque tivo escaso acceso ás salas. Cando chegou a Vigo para estudar Náutica, queixouse: "En Vigo estou no deserto, nun deserto de pantallas cinematográficas". Despois embarcou e non puido ver filmes. William Faulkner debutou na literatura con guións para Hollywood. Emocionalmente era un granxeiro, polo que non gustaba dos barcos. Cando voou a Estocolmo para... [Lire la suite]

A Festa de Despedida da Clase Media resultoume ben curiosa. Eu dérame coado na Casa Branca ata a parte máis discreta, onde está a piscina. Para aquela tarde deste verán prorrogado como o presuposto dun goberno en minoría montaran un estrado sobre o que cantaba Rihanna. Na primeira fila, acoutaran un espazo para John F. Kennedy, que miraba con ollos iluminados e corpo rendido nunha cadeira de rodas. O expresidente escrutaba ata ao menos erotizante dos seu contorneos, ensoñado, talvez, con aquelas marabillosas festas que lle montaba o... [Lire la suite]