samedi 13 janvier 2018

GUÍA PARA DESMONTAR UN BELÉN DE TOLSTOI

DESMANTELAR o meu belén é o máis frustrante do Nadal. Tocarame esta tarde. Acometo a deconstrución con delicadeza paliativa. Evito meter a Caterpillar 235, coma se fixo contra o Quiqui Bar de Santiago.      A falta de fe maior, os meus nacementos son temáticos. Este ano ando ofrecido a Tolstoi, tras verme fidelizado por unha traballosa lectura de Ana Karénina. A escena do meu Nadal non se corresponde a un palleiro triste e frío dos Evanxeos, senón a un deses pazos de San Petersburgo con cheminea grande de... [Lire la suite]

dimanche 6 août 2017

NUNHA PRAIA NUDISTA, CUBERTO POR TOLSTOI

  A PASADA FIN de semana vinme conducido a unha praia pola miña familia. É sabido que as clases medias que habitaban a Cova Eirós, en Triacastela, decidiron acabar cos clans e organizarse en familias. Nese momento, a liberdade individual foi botada á sima onde se lanzaban os animais enfermos e os cadáveres dos vellos. Cando eu era un rapaz e veraneaba en Foz, éramos tantos —sumando avós, tíos pais e fillos— que nos coordenábamos coma un clan e non coma unha familia. Eu agradecíao porque podía esconderme na penumbra da casa... [Lire la suite]
samedi 27 mai 2017

PINTADE HOLOGRAMAS DE CASARES, NENOS

  LEV TOLSTÓI ten unha novela cativa, El diablo, que debería parecerlle fumigante para o seu matrimonio. Tras escribila en dez días, escondeuna na cana dunha bota e alí viaxou o manuscrito ata que morreu. Temía que a muller a descubrise. O editor que se fixo cargo dese texto mostrenco debía de ter o olfacto apagado. El diablo (Galaxia Gutenberg) está protagonizado por un terratenente de San Petersburgo que ve caer o seu imperio polas débedas que deixou o seu pai no pasamento. Marcha vivir ao campo para administrar os... [Lire la suite]
samedi 18 mars 2017

IBUPROFENO, CALDO DE GALIÑA E 'GUERRA E PAZ'

  Os tres mellores remedios contra a enfermidade son unha caixa de ibuprofeno, galiña para caldo e un exemplar de ‘Guerra e paz’. O xoves perdín a guerra bactereolóxica coa vida. Houben de encamarme, pero non tiña a lucidez necesaria para escribir Na busca do tempo perdido, como Proust; senón máis ben unha actitude indolente e desmotivada de Onetti. Diante da falta de alento para acometer unha proeza proustiana, tomei ibuprofeno, cociñei un caldo e collín un exemplar de War and peace. O libro era unha versión en inglés... [Lire la suite]