Lugo

Rosalía foi unha escritora excepcional, a segunda mellor dos nosos. Eu prefiro a Cunqueiro pola súa potencia para recrear o imposible e facer manar a lingua no deserto do real. Este debate entre os dous autores non existe, seino. Nin vai existir porque na comparación sobre a valía literaria primaría a valía moral. E, nese campo nocturno e incerto, vence a triste padronesa. O filósofo alemán Sloterdijk asegura que, dende Descartes, o debate racional está dominado pola técnica. Discrepo. O debate racional é unha falacia ética. Se... [Lire la suite]

No paseo de regreso á casa de hoxe sentín un grilo no interior opaco dun mato. Os grilos máis fortes fregan as ás para apareárense. Sorprendeume escoitar a ese grilo porque nunca me acontecera en Lugo. Na casa da infancia, en Ribadeo, era habitual o manto de sons de grilos que ascendía dende o xardín á miña cama, nun cuarto do primeiro andar da Casa do Gato. No alborexar, saíamos cazalos asolagando os seus tuneis con mexos ou con botellas de auga para atrapalos en botes dourados de pelotas de tenis Dunlop cando fuxían. O regreso á... [Lire la suite]

Un motorista matouse na Nacional VI a media tarde. Tiña tres anos menos ca min. As mortes de persoas máis novas estarrécenme como se a vida dun descoñecido e máis a miña debesen estar compensadas. Saín de traballar contra a medianoite. No canto de regresar á casa, como adoito, sentinme desacougado polo motorista e marchei ás Termas, un centro comercial dende onde se ve Lugo como se fose un chalet que deseñaba o arquitecto John Lautner nas alturas de Los Ángeles. Pensei en mirar unha película, calquera película frívola que falase de... [Lire la suite]

O TITANIC varou no centro de Lugo. Baixei visitalo onte. Impresiona porque ocupa toda unha mazá dun par de ferrados e se mantén nun silencio raro, coma esas baleas que van esquecendo de respirar despois de turrar contra unha praia. O xigante lugués quedou sen alento en xaneiro, cando quitaron aos pasaxeiros; as embarazadas e os nenos marcharon primeiro, aínda eran uns cantos. Despois trasladaron os outros doentes. A tripulación sanitaria encargouse de recoller os escalpelos e pechar as portas das consultas e os quirófanos. Unha... [Lire la suite]

GRECIA NON é Lugo, din os gobernantes para tranquilizarnos. Un día, xa de adulto, decidín crer nos políticos coma eses amoríos que un atura por non comer as bolsas de patacas en solitario. Máis ca nada por aforrarme disgustos, que ben me chega o recibo do IBI. Agora, un político asegura que a crise helena non ten un aire coa nosa e asinto. No caso grego mesmo é certo. Nada o asemella a Lugo, e non o digo polos iogures, no que estamos lonxe do seu acabado. Eles non poderán pagar a calefacción, pero valoran o seu sistema filosófico e o... [Lire la suite]

Un amigo imitábao como se gozase dunha ósmose feliz con el. Sentaba a unha mesa cilindro do papel de cociña por micro, acobadábase e estricaba os dedos índices coma se xogase a pinchar globos soltos polo aire; erguía levemente a parte central das cellas e adiantaba os beizos acusatorios. Agora o imitado está revolucionándoos, agasallándonos con autovías, altas velocidades, estradas secundarias, aerorportos, e, en Lugo, accesos á cidade, pontes -prometidas cando Franco era rei de España- e depuradoras. As motivacións serán obscenamente... [Lire la suite]

A miña muller había de pechar un trato cun vasco onte, polo que antecedeulle que estaba casada cun vasco. Non porque lle represente unha fachenda máis intensa, senón porque sabe que un vasco sempre confía máis noutro ca nun erdeldun. Todo o vasco ten unha trascendencia para un vasco. Eu nunca escoitei que algo era "demasiado vasco", aínda que si sufrín a vergoña de escoitar á concelleira de Cultura da Coruña que as festas eran "demasiado gallegas". Afortunadamente, en Lugo, o departamento conta con persoas máis conscientes do concepto... [Lire la suite]