Manuel Bragado

  PATRICK MODIANO asegura en Accidente nocturno (Anagrama) que «os olores son o que resucitan mellor o pasado». Discrepo. O gusto é máis eficaz ca o olfacto. O gusto saborea as palabras para extraerlles as lembranzas —as felices, as dramáticas, as emotivas—, con maior intensidade. O bo gusto. As persoas tendemos a procesar os episodios que nos marcan na lingua materna. Ben sabemos dende hai tempo que Galicia é un país sen futuro, que as reservas do noso porvir están en Lavacolla ou mesmo no Sá Carneiro, dende onde voan... [Lire la suite]

(Texto escrito para a mesa redonda do Simposio O libro e a lectura nos medios da Asociación Galega de Editores do 20 de novembro de 2014. Participaron Carme Vidal e Xesús Fraga, moderou Manuel Bragado) Hai uns días atopei en Twitter unha fotografía de 1950. Mirábase un escuro tanque ruso no medio dunha paisaxe pálida de xeo. Un soldado ruso sacaba medio corpo pola torreta e daba de comer a dous osos polares brancos. No pé de foto informaba de que era leite condensado. Todos queremos que siga habendo osos polares e que alguén alleo... [Lire la suite]

TODOS ACABAMOS por volver á casa, aínda que pasen anos. Lou Reed regresou á casa, quince discos máis tarde. Chamou ao álbum New York, sinxela e reveladoramente. Arrinca o disco cantando en Romeo had Juliette: «Atrapado entre as estrelas retortas/ entre as liñas trazadas do mapa defectuoso/ que trouxo a Colón a Nova York».O luns cumpriuse un ano do seu pasamento. Morreu demasiado novo, sen tempo a saber que Colón era galego. Se cadra 1.492 asuntos interesábanlle máis. O martes unha mesa redonda en Santiago concluíu que Cristóbal... [Lire la suite]

A heroica cultura de Galicia durmía a sesta cando un tremor a axitou: a Real Academia Galega (RAG) acordou dedicar as Letras Galegas a José Filgueira Valverde. Como golpe de efecto é insuperable. A Academia, resignada a ser administradora concursal da nosa cultura, escolleu unha Conchita Wurst, a súa señora con barba, a súa figura discordante, para gañar a Eurovisión do 17 de Maio. Os candidatos eran cinco. Tres xerarían tensión -Filgueira por franquista, Manuel María por nacionalista e Carvalho Calero por reintegracionista-.... [Lire la suite]

UNHA NOITE decidín que non quería coñecer a ninguén que admirase. Receteime esa cuarentena para evitarme desilusións estaba nun pub con música radioformuleira parede con parede coa casa do Antiguo de Oviedo na que disque que Clarín puxo a vivir a La Regenta. Pasoume pola beira José Agustín Goytisolo. O poeta andaba coa mirada utópica dos borrachos, asolagado de xenebra. Berraba que un colega da Xeración dos 50 era «un membro menor, en todos os sentidos».Ao día seguinte, os dous estabamos na conferencia que deu no Campoamor. Eu, como... [Lire la suite]

A palabra 'agur' en euskara utilízase tanto para saudar como para despedirse. Culturgal convidoume o pasado xuño a participar na Feira do Libro e o Disco Vasco de Durango. Escoitara falar ducias de veces aos meus tíos sobre ela. Eles acuden todos os anos, este tamén foron. Durango acolleu aos meus avós maternos, peneuvistas de lei, cando os fascistas lles perdoaron a vida, pero non os traballos. O Azoka dedicábase este ano á cultura galega. Non podía ser máis feliz: podería dicir agur ao meu país natal formando parte da representación... [Lire la suite]