Michel Houellebecq

    O ENTERRO DAS vítimas de Charlie Hebdo non podía acabar sen un detalle gracioso que respondese ao espírito da revista. Cando Hollande abrazaba ao médico e colaborador da publicación Patrick Pelloux, unha pomba deixou caer unha sustancia branca e áceda sobre o seu ombro. A defecación é escatolóxica, pero ten ese contrapunto de que proceda dunha ave pura e elevada coma unha pomba.A pasada fin de semana recuperei dous libros para tratar de comprender o inextricable: vingarse en 130 descoñecidos polas atrocidades que os... [Lire la suite]

O DEBATE MAIOR da cultura galega non é a curva de Angrois nin a desolación preferentista, nin sequera o pánico editorial ou a soedade dos teatros. Non, a cuestión que late nos nosos mellores cerebros é se un sabio coas mans manchadas de franquismo é digno das Letras Galegas. Como cronista, eu non son estrano a ese misterio redentor. Por iso, non vou culpar ao país. Nin sequera a esa irrelevante porción de país á quen importa o asunto. Cada cultura ten as súas teimas. Hainas máis permisivas ca outras. Charles Baudelaire... [Lire la suite]

FUJIMORI mandaba entrenar ás súas forzas especiais entregando un cadeliño a cada aspirante. Pasado un ano, acariñados co cachorro, debía abrirlle o pescozo persoalmente. Disque os endurecía. Michel Houellebecq é contrario a sacrificar algúns animais. Por exemplo, os porcos, algo que non rexeita no caso das «estúpidas» ovellas ou vacas. Con Michel Houellebecq refírome a un personaxe do propio Houellebecq, quen dediciu regalarse un papel de secundario en ‘El mapa y el territorio’ (Anagrama). O sosías do escritor instrúe ao protagonista... [Lire la suite]