Paco Martín

TEÑO A INCONSCIENCIA de andar sempre con menos roupa enriba da que preciso. Son perito en mendigar o sol, en camiñar buscando a súa calor dourada. Nunca cubro itinerarios racionais, senón que vou virando e desembocando por unhas rúas ou outras en función do sombrizas que sexan. Os meus itinerarios nunca son lóxicos. Dende que lin a Michael Oakeshott asumo que ese prestixio co que brilla o racionalismo dende a alba de gloria que foi o Renacemento debe ser cuestionado. Oakeshott apostaba pola tradición, polo coñecido. A calor... [Lire la suite]

T. S. Eliot estaba enganado. Abril non é o mes máis cruel. Novembro resulta máis inhumano. Por letal. A morte ten preferencia por ese mes situado a desmán entre a última felicidade do verán e a alegría impostada do Nadal. Novembro comezan con Todos Os Santos. Nesa celebración colle impulso para a devastación. Este novembro rematou marchando con Carlos Oroza, Xosé Neira Vilas e Chao Rego na véspera de decembro. «Nunca temín que a morte levaría a tantos», confesou Eliot. As boas persoas non teñen biografía. Neira Vilas nin sequera... [Lire la suite]

Hai un chiste do que tiro con recorrencia para xustificar a miña desafección pola lectura de poesía. Alego que o médico tenma prohibida poque me perturba o equilibrio da tensión. A broma, como consecuencia da súa reiteración, volveuse realidade. Levo unha semana coa tensión propensa ao xigantismo. Non fumo, raramente bebo alcool; a causa é ben outra. A culpa é das Letras Galegas, en xeral, e de que llas dedicasen a un poeta lucense, en concreto. Xosé María Díaz Castro, natural de Vilariño dos Cregos, en Guitiriz, provocoume unha... [Lire la suite]