Ramón Piñeiro

  AGORA QUE ESPAÑA está nas súas postimerías polo avispeiro catalán, trato de coñecer a definición de Galicia para o 2 de outubro. Consulto o Twitter de Cascarelo coa fin decoñecer os avances nominativos. O PSOE acollera a proposta murguiana de «nación de Breogán» que formulara Ramón Villares, pero este verán Cascarelo informounos de que había que chamala Galifornia, dado sol de Lafuente Estefanía que esmagou a nosa terra. Sen tempo a que fermentase unha doutrina xurídica sobre esa cualificación, Cascarelo xa a conduciu a... [Lire la suite]

MARCHO QUE teño que marchar é unha frase feita, pero revela habibilidade para identificar o momento exacto para irse dun lugar. Eu nunca acertei a marchar en tempo e forma. Hai anos deime de baixa da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG). O motivo para escapar foi que nunca sentía falar de contratos dos libros, xestión de axudas económicas, reclamación dos dereitos de autor ás editoriais que non pagan estando subvencionadas, prmoción de traducións ou creación dunha axencia literaria. Os congresos trataban de cuestións... [Lire la suite]

Feijoo mitineaba onte en Lugo que a alternativa ao PP "é un  gran burato negro", aínda que logo veu expresar que non era un baleiro compacto de antimateria, senón máis ben "unha sopa de letras e mareas". O afinador do discurso do presidente debería ter lido algo sobre buratos negros alén de mirar La teoría del todo, donde se resume a vida de Stephen Hawking en amoríos, desgrazas, crueldades e tres minutos de sona para Penrose. Mesmo me atrevo a recomendarlle ao afinador o libro Desde la eternidad hasta hoy (Debate), de... [Lire la suite]

HAI UNHA ESCENA da novela Ravelstein (Teorema) de Saul Bellow que comeza nun apartamento de Nova York tan cativo coma luxoso. Na sala de estar o profesor de Filosofía Ravelstein (trasunto de Allan Bloom) e varios dos alumnos seus que máis brillan miran un partido de baloncesto. Michael Jordan executa saltos dunha altura e unha lonxitude que soamente lograra Nureyev para atravesar o escenario do Bolshoi. Allan Bloom comenta fascinado a estatura do mito do baloncesto porque «os nenos recollen mesmo restos das mazás nas que... [Lire la suite]

  NA PRIMAVERA de 2008 atopei un cantante lucense saíndo da sucursal de Caixanova na rúa da Raíña. Andaba nervioso, como se calculase feitos inanes, como se o seu equipo ía gañar a Liga ou algo igual de trascendente na súa economía. Confesoume que estaba formulando hipóteses sobre as Letras Galegas. «Álvarez Bláquez non foi mal homenaxeado», retruquei como se soubese moito sobre o editor e poeta. Miroume como se eu fose o modelo para crear o parvo universal. «A miña preocupación non é este ano, senón o vindeiro», confesou... [Lire la suite]