Thomas Bernhard

CLASSIUS CLAY morreu en 1964. Mohamed Ali, o día 3. Classius Clay foi un boxeador intelixente, un líder que deu puñadas para facer ruído na denuncia do racismo. Abandonou un sistema occidental de crenzas porque restrinxía a súa liberdade e acabou someténdose a outro oriental, co grupo irado Nación do Islam. Evolucionou ata ocupar o lugar do branco e protestante en versión negra e musulmá. Venceu a escravitude da pel para humillarse na escravitude da fe. Ao derrubar a Sonny Liston, o deportista derrubou o seu pasado. Non lle... [Lire la suite]

Galicia tomou en serio a arquitectura soamente dúas veces na súa historia: na primeira deu o románico; na segunda, o barroco galego. O historiador Ramón Villares tenme falado dese tempo no que Galicia refulxía, no século XVII. Estou por non acreditar en que foramos algunha vez un país rico, pero Villares é un sabio e abóndame a súa palabra. A maiores, conservamos os fósiles pétreos dos marabillosos pazos e igrexas do noso barroco. O románico quedou lustroso no país e mesmo demos moldeado un barroco particular. A complicación... [Lire la suite]

NAPOLEÓN ERA galego, ou cando menos naceu aleitado por un espírito galego. Max Gallo conta no voluminoso Napoleón (Planeta) a chegada de Buonaparte con dez anos á Escola Real Militar de Brienne. A cada infante asignábanlle unha parceliña de terra para que cultivase e coñecese a vida labrega, nese neorruralismo o que afectou á burguesía urbana de París tras facer a Revolución. Os compañeiros sementaron. Napoleón tamén, pero antes chantou paos arredor da súa chousa para protexela.      Espanta ler a Thomas Bernhard... [Lire la suite]

A muller atou a miña saúde a unha desas pulseira negras que contan os pasos. Encargoume 15.000 diarios. Cando saín da casa, contra as nove, para levar a Antón ao colexio o ceo amosaba un gris continuado e frío. O vento, un O-NO sopraba a 1 km/h, polo que temín que nada barrería as nubes e non veríamos o sol en todo a xornada. O día era cincento, tristoño. Descendín dende o outeiro sobre o que está a miña casa, na traseira do Gran Hotel, ata Augas Férreas. Descendín á antesala do averno da Seguridade Social para solicitar unha... [Lire la suite]