Xosé Manuel Pereiro

A defensa da literatura máis ardorosa e mellor razoada escoiteilla a un político. Víctor Manuel Vázquez Portomeñe presentaba en Lugo un libro da súa muller, Otilia Seijas. A autora escribira Viudas de vivos (Edicións do Castro) en clave de rosalianismo serodio para denunciar a soedade que padecían as señoras de señores con cargo público. Portomeñe era daquela responsable dun departamento que se chamaba Consellería de Cultura. Supoño que lles soa. Na antesala da presentación, Vázquez Portomeñe parou saudar á prensa. Non é moi... [Lire la suite]

Dende que cumprín 50 anos o meu pelo mantense como estaba, non cae pero non medra. Pásame como á UPG; que cumprín cincuenta anos, digo. O pelo que me fasciunou dende neno foi o da miña avoa paterna, Juana Isasi. Era branco, solto e lixeiro como a cola do cabalo que montaba o seu fillo Juan con furia parasitada ao Deus do Vello Testamento para matar bolcheviques na fronte de Novgorod. A miña avoa morreu en xaneiro de 1969, cando Nixon estreaba a gravata dominical de presidente dos Estados Unidos. Juana nunca soubo quen era... [Lire la suite]

A PRIMEIRA e derradeira vez que xoguei un partido oficial foi coa selección galega. Varios intelectuais de reputada finura no achique de espazos —Manuel Rivas, Xosé Manuel Pereiro, Xurxo Souto,...— xuntámonos na Estrada en 1997 para xogar un partido de fútbol coa fin de reinvidicar unha selección. Ao rematar, un gaiteiro interpretou o himno elevando as notas sobre a vulgaridade épica do noso suor e a nosa rabia.Antón Reixa bisboume ao oído que deberíamos buscar un xeito máis orixinal de reivindicarmos que cantar Queixume dos pinos.... [Lire la suite]

Lois Pereiro foi unha desgraza para a cultura galega. Todo o que vía antes de morrer estaba destinado a sobrevivirlle. O problema está aí, que todos o sobrevivimos. Ningún creador posterior se lle pode comparar. Foi o escritor máis acertado, informado, moderno, innovador e fondo. Por riba, escribía aínda mellor cos mellores dos nosos. Sen poder evitar ser o clásico que nunca se pretendeu, chega á médula da xente, iso que as elites teiman en chamar pobo cando impostan que se identifican con el. Pereiro, ben o saben, protagonizou este... [Lire la suite]

A Real Academia Galega volve acertar de cheo no Ano Pereiro. Vai pechar a celebración organizándolle unha homenaxe moi aquelada coa visión que o monfortino tiña da cultura: será o I Congreso Clandestino Lois Pereiro. A catro días de que comece non hai unha nota pública. Eu informeime grazas un debate moi interesante entre Marcos Calveiro e Xabier Cordal no Twitter (que, enganadamente, acabou co primeiro unfollando ao segundo). Malia ese erro, estou co que denuncia Calveiro e analiza moi acertadamente Iago Martínez (que tamén abre para... [Lire la suite]