artigos para De Luns a Venres

De Javier de Burgos só coñecía o nome, pero naceume a curiosidade pola súa opinión sobre a ameaza que axeixa ás provincias. De Burgos deseñou 49 departamentos españois en 1833 guiándose máis polo criterio francés de escuadra e cartabón ca por un respecto cara aos pobos e os seus símbolos particulares de cohesión. Atopei ao vello secretario de Estado de Fomento en Foursquare. De Burgos quéixase de que pretendan desfacerlle o invento provincial.“Artella racionalmente España”, laiouse, con esa raiba que prende no corazón cando che... [Lire la suite]

As montañas de Nevada son aínda máis indolentes coas pernas cas do Courel. Achegueime ata Lincoln para falar con Unabomber, aquel terrorista eremítico que remitiu 16 bombas. A animalia de Uteya fusiloulle os escritos. Unabomber liscou da Universidade de California en 1971 para refuxiarse nunha cabana sen auga e sen luz en Lincoln. Cando cheguei, estaba no interior, observando as paredes de madeira. Como non me daba fala, comecei a explicarme. Comenteille que, no longo treito da miña infancia e mocidade, fora considerado un... [Lire la suite]

A madrugada de onte en Londres era unha néboa gris escuro flotando a medio metro do pavimento. Parei o primeiro taxi que pasou por Bloomsbury Way. Era negro, con esa forma de biscoitos abombados tan peculiar. O condutor, un home repoludo, con traxe e gorra de prato combinados en cor co automóbil, tiña a cara branca e gordecha coma un queixo fresco. O asunto é que aquela faciana devolvíame ecos cinematográficos. Era cuspidiño en Alfred Hitchcock. El logo se decatou e reaccionou cunha gargallada. “Si, non se sorprenda; son o orixinal”.... [Lire la suite]

Osama Bin Laden xa non fala tan suave como antes de que o matase un comando de elite. Supoño que os disparos dos soldados que o asaltaron no seu cubil o deixaron un chisco tenente. El quéixouseme onte de que sufría intensas e continuas dores de cabeza e tamén de que perdera a visión do ollo esquerdo que lle furou o 'seal'. Acudín á súa mansión blindada en Abbottabad porque me convidou a tomar un te árabe. Non teño probas gráficas porque me advertiu que nada de cámaras de fotos nin de vídeo. Estar na súa presenza serviume para... [Lire la suite]

Estou certo de que Shakespeare nunca se recuperou de todo daquela derradeira troula que o deitou. Botou tres días bebendo, cantando e lembrando anécdotas de Fletcher, o empresario que mesmo rexentaba unha inmobiliaria ca un teatro ou un prostíbulo. Shakespeare segue amando a eito a vida malia que os excesos lle sentan a cada volta peor. Acudín á taberna de Depford, onde sei que se cita con Christopher Marlowe. Ambos os dous gustan beber cervexa a boca de xarro e de maldizer as vodas reais. William e Kate foron a diana das metáforas... [Lire la suite]

Deuseme en visitar o pazo de Meirás esta madrugada, cando estaba pechado a eses intrusos que queren se lle devolva a Sada o que lexitimamente se gañou a culatazo de mosquetón. Andaba eu pasmando por un salón cando se me apareceu Franco. Non me meteu medo a apariencia, ben distinta á que amosaba nas fotos que lle quitou o xenro no hospital, que parecía un espárrago liofilizado. Os fantasmas amosan o aspecto de cando un suma unha idade mediada. O Franco que se me apareceu tiña un bandullo redondo duns 40 anos. O malo dos espíritos é que... [Lire la suite]

O amor presenta ás veces morfoloxías retortas, deformes; mesmo chega a ser cruel nas súas presentacións máis exarcerbadas. Richard Burton,explicoumo onte. El vive agora no Paraíso dos ateos, que é luminoso e foi amoblado polo Ikea. Chameino para informalo da última carta que lle escribira Elizabeth Taylor, en 1984. Supoño que continará na mesa de noite da actriz, onda a reservou para non enviala nunca xamais: el morrera no intertempo días antes. Atrevinme a suxerirlle que, se dabamos unha oportunidade ás dificultades, habería algún... [Lire la suite]

Agora estou bocexando porque botei unha longa noite de alcatrán. Déuseme por visitar o 5bis da Rue Verneuil. Serge Gaingsbourg non deu acougo á caxetiña de Gitanes. Atopeino tatarexando 'A marsellesa', a banda sonora de Francia, que el fachendeaba de ter composto diante dos seus músicos xamaicanos. O cantante vive nun spa relaxante de xenebra e outras drogas mentres hai escuridade. Cando cheguei aínda non se fundira o día, polo que non levaba présa por erguerse da cadeira de brazos na que reside. Como estabamos divertíndonos,... [Lire la suite]

Todo o que busca agora John Fitzgerald Kennedy é tranquilidade. Aínda que semelle o contrario, o home que se bañaba en masas e se secaba en apertas e bicos, quere estar so. Na compañía de Jacqueline. O atentado de Dallas retraeuno moito. “Unicamente reparas na importancia fonda da vida nese intenso e confuso intre en que a perdes”, comentábame mentres pescabamos na costa. Prohibiume revelar o lugar no que fixou a residencia dende que abandonou todo por mor dos balazos de Oswald, polo soamente desvelarei que fica nun lugar ao sur de... [Lire la suite]

Frank Sinatra non xoga mal ao golf. Eu non teño maña, polo que me ofrecín a guiarlle o cochiño polo campo de Desert Spring Sport, do hotel californiano Marriot, onde vive retirado. Mentres ía conducindo, púxenlle no móbil a actuación de Lucía Pérez na final de 'Destino Eurovision' cantando '¡Que me quiten lo bailao!' Sinatra preguntoume que era Eurovisión antes de premer no comezo do vídeo. Escoitando á rapaza do Incio poñía cara de contradición. Notábaselle que había algo que non lle cadraba. A letra ten un rimado estrambótico, pero... [Lire la suite]