LES JARDINS DECOUPÉS
A tradución completa da crónica de Joyce está case que rematada. Vaina quitar Galaxia, como aquela outra parcial, e sei que na cousa anda Queipo e algún máis. Así que, xa saben, todos a ler a Joyce, que, defende Alfonso Álvarez Caccamo, é o que cómpre. Divertiume moito o outro día contando o tempo no que era imprescindible ser quen de elaborar unha fonda teoría postlectura a respecto de Ulysses. "É que, se non o lías, non pintabas nada na tertulia do De catro a catro, e, de ligar, xa podías despedirte". El recoñeceu que o intentara varias veces e que non dera feito; eu retruqueille que o intentara unha volta e nin dei feito nin volvín ocuparme, iso que teño unha edición ben chula. Non acheguei outra xustificación, aínda que apuntei que non debíamos esquecer a innovacións técnicas de Séamas Seoighe nesa obra. Alfonso restoulle importancia a algunha delas, como o monólogo interior, citando a obra Les jardins decoupés, escrita na altura. Non son quen de atopar os ditosos xardíns demoucados. A metade desa velada boteina aprendendo da sabedoría culinaria dun experto e a outra informándome sobre navegación á deriva con dous amigos. Ao deitarme acendín unha radio de peto e descubrín ao mesmo humorista que aleda os meus amenceres todos desa mesma hora, ás 6.30 a.m. Hai quen prefire a información.