EU SEI DAS PRÉSAS

Aínda non se apagaron as luces da última homenaxe, todos o querían moito, encarnaba a dignidade nacional, escribiu en galego cando se che podían poñer os pelos coma escarpías, campo de Santa Isabel, regato do Cepelo, unha árbore aco e outra acolá ... bla, bla, bla... todo deus fala del, non falta no país quen o loube, bla, bla... Lin na Nosa Terra que se venderon 45 exemplares das súas obras completas. Eu sei que lin a cifra de corrido, eu sei que o xornalista escribiu de corrido,... non podo crer que este país sexa tan cínico.

Comments

[salsa]

Non me alporizo, Peaguda. Só preguntaba porque non entendía a que viña neste contexto. Eu tamén coñezo o de Montes. Por certo, paréceme interesantísimo o discurso que Pasolini pensaba pronunciar diante dos radicais dous días despois de que o asasinaran. Isto tampouco pertence a este contexto, así que volvo a el. Estou de acordo. As estatuas son moi tristes. Cordiais saúdos.

[gustavo peaguda]

Non se alporize salsa.Eu o unico que quero é que non convertan a manuel maria nun "poeta nacional" de estatua. Son os primeiros que se esquencen.
En canto o comentario de otero pedrayo o introducin porque o ler esa frase de eugenio montes acordeime desa paxase do libro de otero. Nada maís.

[suroeste]

Unha erEcción é sempre poesíA, VAI CONTRA A LEI DA GRAVIDADE.

[tío pepin]

Vexo que ó señor Jaure encántalle xogar con aforismos, e se pode aproveitar para bater contra o portón do fráxil castelo da lírica máis que mellor. Pois nada, ata romper.
E por certo, eu voulle lembrar unha máxima de Flaubert (un lector de Barnes coma vostede xa está de volta): "A vida, a vida: ereccións". ¿É novela ou é poesía?

[salsa]

Gustavo Peaguda: Non entendo a que vén iso de Otero Pedrayo aquí. Quere dicir que, como el, como vostede, Manuel María tamén era humano? Pois claro, "feramente humano" como diría Blas de Otero.