DISCURSO

Fran lembra un comentario que debín de facer en nalgunha ocasión reflexionando sobre que os poetas carecen de discurso sobre a súa obra porque a poesía é, en moitos casos, un xogo de palabras. Fran, intelixente como é, pon un exemplo que eu non podo rexeitar. Hoxe matizaría o meu apuntamento xeralizándoo a que os artistas principiantes non saben artellar discursos. Pelexo a cotío con pintores que me din que a súa obra fala por si mesma (e por mais que pegue a orella non a escoito) e con músicos que afirman que o seu grupo non ten un estilo definido e que non se inspira en ningún outro (algo milagroso). Co tempo, todos os artistas van gañando en expresividade, pero os pintores son os campións de erixir teorías do mundo sobre unha raia riscada nunha tea. A plástica actual despreza o talento e a sabedoría técnica e histórica para centrarse nun discurso cheo de palabras e baleiro de contidos. O que me desconcerta é que se lles acepte o xogo.

(Por certo, hoxe o pintor Pedro Sánchez tivo que informarme de que Turner foi, sobre todo, acuarelista e eu ignorándoo... ¡Mimá!)

Comments

[Gustavo Peaguda]

Non comprendo ben a tua postura sobre a necesidade de que os poetas ou otros artistas deban artellar un discurso para explicar a sua obra. A miña incpacidade para entender o que dis creo que ven que fai moito tempo lin nun prologo de Vicente Gaos o Adonais de Shelley o seguinte " El espiritu no requiere ser explicado".
Unha aperta.

[Goretti Fiaño]

Oes, a min tampouco me importa. Me abraia. E que teño a ferrín como un dos meus monstros favoritos. Todo un quinto elemento. De verdade, tes que escoitar a María do Cebreiro dando luz sobre a súa poética. É delicioso. Poucos poetas son capaces facelo tan.... Ti como novelista es iso: novelista. Pero hai outros que xogan con outras técnicas narrativas para conseguir uns efectos, xogan coas palabras, etc... É complicado escribir, e sobre todo, gustar a todos. Pero éche un grande xogo.

[jaureguizar]

Prezada Goretti, adoito ler o Luces, pero non me atrae dedicarlle un cuarto de hora a saber o que Rivas opina de Ferrín. Nomeadamente porque non gusto da poesía.

[Goretti Fiaño]

María do Cebreiro é unha persoa moi culta e intelixente, sen dúbida. A min gústanme moitos dos seus poemas. Son poesía, sen dúbida. Foi unha experiencia maior esoitala defender o seu primeiro libro. Deixoume flipado. Ten as ideas claras e sabe como expresalas. Tamen falou naquela especie de conferencia de Fran Alonso. Dixo que Fran calificaba a poesia de María do Cebreiro de ter un ton humoristico; cuestión que ela, por suposto, non compartía. E sorriu, perplexa, tal vez pensando que lle pasaria a Fran Alonso pola cabeza para xulgala dese xeito. Home, fran tamén mete a zoca.

María do Cebreiro é unha das mellores poetas galegas, pero claro, non sae na tele.... Cousas veredes, Don Jaureguizar.

Como a Manolo Rivas facendolle unha fellatio a Mendez Ferrín nas páxinas de Luces de EL Pais. Nada, que o de Arnoia podese equiparar a Kafka, sen tomar lsd escribe mellor que os da xeración beat ( debe de selo touciño de ourense)e non sei que máis...

Éche así, cariño. Bótalle unha ollada a Luces, os venres en EL Pais. Um um, caneiro quedase curto. Son as melores páxinas sobre cultura galega contemporanea.

[jaureguizar]

Ambrosiano, as concomitacias que vostede leu teñen pouco que ver co que eu quería dicir. Fran é amigo meu e María ten unha intelixencia e unha cultura que admiro. María non pediu saír aquí, pero creo que merece o meu recoñecemento. A todo isto, eu tampouco lle pedín a vostede que aparecese aquí; fíxoo porque lle petou e pode volver facelo cando lle pete. ¿Hai que pedir permiso para falar de outros? ¿Prefire que sexa onfálico e fale soamente sobre min mesmo? ¿É mellor que lle conte con quen ceei o pasado xoves e se o meu fillo xa gatea? E se lle aburren os blogs, ¿por que teima en aburrirse? ¿Onfalismo, talvez?