Roberto Bolaño

A PRIMEIRA VEZ que che morre un amigo sabes que é unha casualidade macabra. A segunda vez, comprendes que a vida é conducir por unha estrada na que se che cruzará unha árbore cando menos o esperes. Pero cando se encadean a terceira, a cuarta e a quinta ocasións asumes que o único seguro é palparte corazón a cada espertar. O sábado pasado Xosé Luís Sucasas apagouse sobre a súa bicicleta. Sucasas era o escritor de Lalín que me facía rir cada mañá no Facebook co seu humor irrespectuoso. Este ano natural morréronme Sucasas e outros... [Lire la suite]

CANDO UN AMIGO encadeou a celebración do seu 50ª aniversario coa demolición do seu matrimonio fixen un acto de amor: non lle pedín explicacións. Unicamente tratei de que desactivase a súa implosión marital antes de que non houbese nada que salvar entre os cascallos. Cheguei tarde. A exmuller quedoulle co máis doroso: unha espléndida fábrica de salgadura reconvertida en mansión con gusto exquisito. Nos encontros co meu amigo conteño a gana de preguntarlle por que soprou as velas da torta cun furacán de felicidade para logo marchar... [Lire la suite]