TEÑEN UNHA INTUICIÓN sobre o Códice Calixtino

LUZ POZO expresaba antonte un seu «presentemento de que han devolver o Códice Calixtino». Eu non me atopo ese presentemento por ningures, pero non vou discutir as vibracións do corazón dunha poetisa coa estatura literaria da ribadense. A formulación da frase acordoume, por cuspidiña á que usa o axente de Scotland Yard Gabriel Syme, que se infiltrara nunha célula anarquista, falando ao Doutor Renard. «Teño unha intuición», lese na tradución de ‘O home que era xoves’ (2.0 Editora, 2010), de Chesterton. Pozo Garza e Syme abeiran un pálpito, pero a curia compostelá engrandece ese salto no máis remoto da alma ata un convencemento de que o ladrón do Códice Calixtino vai volver pousar o libro onde o colleu. Ofrece o segredo de confesión como manto protector, sospeitando que un dos seus teno agochado baixo o Flex do dormitorio. Seica os avogados sentiron unha leve e calada envexa porque eles tamén fachendean de ter a capacidade de ver, escoitar e calar por mandato profesional. Todos estes anos de avances na policía científica, tantas argalladas imaxinadas polos escritores de novela negra, tanto ‘CSI’ feirando polas grandes cidades de Estados Unidos, para que propoñan unha solución tan facilona que a desbotarían mesmo escritores católicos, como Graham Greene ou Chesterton. Syme ergue outra capa de cebola confesatoria apuntando que «a miña intuición é bastante extraordinaria». O Doutor aléntao a executala refrendando que daquela «unha loucura extraordinaria». «Son un poeta», retruca satisfeito o infiltrado. Agora que lles contei isto voume ler outro Chesterton, agora en centenario, ‘El candor del Padre Brown’.