DÍGANMO Á CARA

Sinto unha envexa gorda. A mín ninguén me dixo nunca á cara que eu non son escritor vasco. Outras tiveron esa sorte. Nacín onde nacín. Os meus pais son de onde son e eu me sinto como me sinto.

Comments

[Larvós]

Xa postos, podería vostede marcarse unha choromicada victimista alegando que se sinte discriminado por non poder optar ao Cervantes... que carallo, como din na miña rúa, > (con perdón)

[andrea]

A ver se aprendes a colocar ben os pronomes (iso, creme, faríache un bocadiño máis galego). Aprende a escribir (en todos os sentidos posíbeis)

[Fernando]

Hai xornais, ou xornal, que adoitan xerar polémicas absurdas e aproveitarse delas. Non contentos con facer de altofalantes desta escritora adicáronlle ao tema da galeguidade dos escritores en castelán unha reportaxe no seu suplemento cultural onde un dos xuntaletras da casa, habitual defensor de obviedades, defendeuna en galego. "Me sentiría marginada si me importase algo" di esta señora, pois entón en que quedamos? Ao final as hostias caen sempre do mesmo lado. En fin, creo que o lúcido comentario de Ferrín debería pechar a cuestión. Senón é así, alguén vai seguir vendendo máis xornais.

[Jaureguizar]

Interesante achega, sobre todo a de imaxes.

[A Randeeira]

Alégrome moito do éxito da Marta Rivera e oxalá gañe o Premio Cervantes... pero non pretenderedes
que gañe o Xerais.
Ferrín dixo http://fiosinvisibles.blogspot.com/2006/10/ferrn-no-tortoni.html