MAMANDURRIA, BANDURRIA

Acordei ás catro. Sempre acordo nas horas en punto. É unha formalidade que me aprenderon as monxas. Durmía en solitario, o xeito máis lóxico de durmir porque evita dar conversa. Espertei coa violencia dun boneco de probas automobilísticas. Sorprendinme empapuzado en suor. O primeiro que lembrei foi a letra da canción de salsa dos 90: “He mojado mis sábanas blancas recordándote”. A seguir, repasei o motivo do asalto ao meu soño. O pesadelo que se apoderara da miña paz podería resumirse dicindo que a prima de risco collía o camiño de volta e acadaba os 670 puntos. O preocupante non é que molle as sabas brancas por mor dunha invasión onírica do diferenzal co bono alemán. O problema é que un asunto do que ignoro case que todo teña penetrado no meu cerebro en acústico para axitalo con tal enerxía maligna. Erguín as sabas para mudalas. Acudín ao baño. Ducheime. Mentres a auga quente me regalaba acougo lembrei o que dixera Esperanza Aguirre sobre erradicar “axudas, as subvencións e as mamandurrias”. Ignoro para onde tira o significado de tal palabra. Como falso amigo suxerinme 'bandurria'. John Rutherford toca nela con habelencia, pero non debe de ser iso. Supoño que serán os gastos suntuarios, que nos explicaban en Dereito Civil. Cómpre logo preguntarse por que non acordou delas antes de que se descubrise un burato negro baixo o pazo que ocupa na Porta do Sol.

Photo: Willie 'The Lion' Smith, musician (1960). Alfred Sieglitz