Archives

Nos anos 80, os New Romantics disfrazábanse en toda Europa para saír de noite. O seu lema era "baila antes de que caian o misil". O desafío continuado entre os Estados Unidos e a URSS empuxaba a darlles a razón. Eu mirei rapaces bailando nunha paisaxe noturna post-nuclear hai seis anos. No medio do Prenzlauer Berg, un barrio tomado ao proletariado miserable da RDA, animáronme a subir as escaleiras dun edificio espido de todo, agás un minucioso grafiti que cubría cada centímetro cadrado das paredes, coma se Keith Haring se tivese... [Lire la suite]

OS FRANCESES fachedean da mellor selección estatal de pensadores e non sen motivo: Finkielkraut, Gluksmann, Lévy, Onfray, Gallo, Todd,... Coidan deles coma se coida en España a Messi ou Cristiano, unha mostra das inquedanzas de cada sociedade. Malia esa fascinación polas súas mentes capaces de afondar máis, pérdelles a fascinación polo heroe, pola Xoana de Arco, polo Asterix e Obelix,... mesmo polo seu Sarkozy, que, a falta de xestión, ten unha virilidad que supera con moito a súa estatura incompleta. Sarko podería desmentir as... [Lire la suite]

AS MODAS SON COMA esas grande ondas que ves achegarse cando estás na beiramar. Tratas de botarte atrás, pero son tan anchas e poderosas que acabas mollado. A onda que se nos bota enriba dende hai un tempiño é escumosa, coma todas, pero dourada, coma se procedese dun mar nun serán estival. O pasado domingo celebramos na casa os aniversarios do cativo e da sogra, polo que a miña Sara, permanentemente alerta no detalle, suxeriu mercar unha botella de champaña para acompañar o xantar como ben sabe que lle presta a súa avoa. Eu son... [Lire la suite]

O APARELLO está por inventar. Viríanos ben adiantarnos unha década e dispor dunha máquina para interpretar os soños. Consistirá en colocar uns sensores na cabeza da persoa que está soñando para que as imaxes que lle transitan polo cerebro poidan ser reproducidas nunha pantalla de plasma. Sería práctico, por exemplo, para conocer o ámbito onírico dese empresario que teima en ser o campeón dos delincuentes implicando a todo censado maior de 18 anos como presunto malvado grazas á súa maña. O relato que está construíndo día a día é... [Lire la suite]

Alguén debería indicarllo. Eu non son médico, pero semella evidente que Mariano Rajoy ten un problema de vertixe provocado por un fallo no oído interno. Abonda con observalo cando camiña: bota o peito cara adiante, como asomándose a un porvir temido, e tende a achegar as puntas dos pés, como temendo que lle marchen desobedientes cada unha polo seu camiño. Tras a espectacular e emocionante protesta de onte, o presidente español actuou como agardamos de calquera mando intermedio: facendo oído interno xordo aos berros dos millóns de... [Lire la suite]

    Estimados clientes: A organización sindical Show Arbeitnehemer vén de comunicarnos que os nosos traballadores -camareiros, porteiros, músicos e bailaríns- acordaron por maioría en asamblea secundar a folga convocada para hoxe en Galicia en protesta pola regulación laboral que pretende aprobar o goberno español. Esa decisión impide ao Cabaret Voltaire atender ao seus clientes como sen dúbida merecen, polo que o local permanecerá pechado dende as 00.01 ata ás 24.00. Esperemos que desculpen as molestias que poidamos... [Lire la suite]

PÉREZ VARELA foi o noso Arquímedes. Dádeme unha chequeira e levantarei a cultura. E logrou o que non conseguira Fraga na súa primeira cea como presidente, empezando 1990. "Que intelectuais temos do noso lado?", preguntoulle aos dous amigos de Ribadeo, figuras de peso relativo na cultura española, aos que convidara. Os inqueridos miráronse perplexos. Aínda balbuciron posibles nomes de persoas que poidan achegarse dende o socialismo ferraziano. Non acertaron, pero Alfredo Conde non tivo miramentos éticos. Un amigo seu, tampouco.... [Lire la suite]

O único que escribe cartas na casa é o Rato Pérez. Dedícalle unhas longas e sarcásticas misivas dezaoitescas, con elevado ánimo autoparódico, ao meu cativo Antón. Mentres nós nos comunicamos polo sistema binario e electrónico, mesmo ao falar dos nosos sentimentos máis agochados, o recadador de dentes perdidos escolle un xeito de comunicación humano. O Rato Pérez válese da súa pata para debuxar trazos de sangue azul sobre un papel branco, que semella desafiándonos simbolicamente. Os teóricos da literatura lamentan que Lovecraft fose... [Lire la suite]

FORON NOITES de terror insomne, de botar horas deitado agardando a que un deus primitivo e extraterrestre esvarase por baixo da cama e se presentase no medio da habitación. Daquela, na adolescencia contra a fin dos 70 ler a LovecrafT era unha necesidade para calquera candidato a ser o máis moderno da vila. Eu mercara Los mitos de Cthulhu (Alianza) e non me perdoei unha noite sen visitar os desertos e os mares dos que, a volta de calquera páxina, xurdía un enxendro que rachaba con toda mínima norma estética occidental. O que me... [Lire la suite]

O de Pacocascos-Griñán paréceme fabuloso; que a esquerda española camiñe pola habitación sen sonda pola habitación, caralludo; pero o tremor informativo desta finde publicouno Telva, que vén sendo o Reader's Digest de toda conservadora enganchada no bucle de saia plisada e as escalas harmónicas nos pianos de Paloma O'Shea. Nas súas páxinas, Marina Castaño confésasenos a todas en modo Vera Nabokov, coa primavera agromando en margaridas no xardín e, na mesa, uns cupcakes para compensar a frivolidade do café con xelo. Marina fálanos en... [Lire la suite]