Archives

Algunhas obras mestras son sofisticadamente aburridas. Achegueime a A propósito de Llewyn Davis chamado polo humor e a orixinalidade dos Coen. Atopei un guión á altura dalgunhas das exquisitas chafalladas que escribe Woody Allen de cando en vez para manter a Soon Yi-Previn e toda a rea de fillos que ten. Os irmáns Coen poñen ao seu protagonista a xirar e xirar coma unha buxaina esquecida no pó cementado dun edificio  en construcción. A conclusión que tirei ao saír do cine é que Twitter é ben máis entretido ca algúns filmes: non... [Lire la suite]

A esencia e virtude da monarquía, segundo os seus atribularios, é a serenidade atemporal. Din que os gobernos mudan, os políticos pasan, as súas amantes pasen en non quedan nas revistas, pero unha casa real ten vocación de perpetuidade. A fórmula baseáse en que non importan as persoas porque a súa detentación da dignidade non depende dun concurso de méritos, senón dun feito azarosamente biolóxico. Aceptando todo ese razoamento, sospeito que resulta inaplicable no caso da monarquía española, tan personalista. O xefe da Casa Real,... [Lire la suite]

Esta tarde tirei resignadamente dous queipos cheos de libros da vella Austral. O moble no que estaban linda cunha parede do meu edificio no que zoupan o vento e a choiva con toda a forza dos deuses galaicos de Manuel Gago. Lambidos pola humidade, comiscados pola taraza. Ao deitalos tiven un respecto para o pasamento de Castellet e para todo o que lle debe a cultura española ao seu labor editor. Os libros sacrificados pertenceran ao meu tío homónimo, que partillaba o seu carlismo coa súa sabedoría sobre África -botou un tempo... [Lire la suite]

Despois de vinte anos e outros tantos libros publicados, gustaríame compartir algo do aprendido e algo do errado con todos os lectores do Cabaret Voltaire. Con esa finalidade vou someterme a unha ensinanza regrada e estruturada en forma de cursiño e baixo o nome de Relatos cotidianos grazas ao abeiro que me brinda a Uned. O obradoiro, que impartirei nas tarde dos vindeiros venres 17 e 31, tratará de apuntar os elementos básicos para a construcción dun conto. Existen as posibilidades de acudir en persoa no centro da Uned en Lugo ou... [Lire la suite]

Aínda estou impactado co que me aconteceu esta madrugada por volta das seis. Acordei asustado por culpa de falta de ruído. Todo estaba ás escuras que se pode estar nunha cidade, coa luz de farolas entremeténdose no piso a través do salón; a familia durmía e o móbil da miña muller deixara de chiar para pedir alimento eléctrico na cociña. Acordei do bo libro que Fran Alonso titulou Silencio pero, ao contrario ca o seu personaxe, eu tiña medo do que non escoitaba. O silencio era como un bloque sólido. Meteume pánico porque eu nunca... [Lire la suite]

  A Igrexa asume a rehabilitación da Virxe da Barca. Xa que logo, Feijoo amarra os cartos, pero o seu impostado "custe o que custe" quedou ecoando para a Historia. Son consciente do valor turístico e patrimonial do templo de Muxía. A responsabilidade sobre o ámbito relixioso, ao estar xestionado por un colectivo particular, debería ser allea ao público no que sobrepase unha subvención proporcional. Sabedor da importancia desta igrexa, entendo que nomeala cliente... [Lire la suite]

 Hai máis de vinte anos intentei que me amase unha espía. Na primeira noite que nos asomamos ao neón brillante de pubs confesoume o seu oficio. Resgardarei os datos por prevención, pero traballaba no Servizo de Información da Garda Civil, ou iso me contou. O seu labor consistía en asistir a clases nunha universidade vasca coa misión de infiltrarse nos ambientes da esquerda independentista. Era necesariamente nova e necesariamente guapa. Imaxino que o tacón e a minisaia coas que se me presentaba quedaban na casa delegando a... [Lire la suite]

ANDO LENDO varios libros en paralelo. Estará vostede imaxinando a miña atención lectora coma unha autovía veloz de cinco carrís. Non tal. O negativo de andar tonteando dun volume para outro é que non se avanza de modo mensurable. Dous textos nos que ando nestes días de abalarme entre gambas, somnolencia e cava —catalán, of course— son de Galaxia: Risco segundo Risco, de Antón Risco e Arturo Lezcano, e Para que nos sirve Galiza?, de Xaime Subiela. No primeiro, Risco jr. contesta. No segundo, Vicente Risco aparece como Frodo Bolsón. A... [Lire la suite]

Diana López Varela ten tres cousas interesantes: intelixencia, frescura e unha cona. A primeira abonda máis do que parece e a segunda, menos do que nos gustaría aos lectores. Sobre a terceira non vou opinar porque xa disertou ela con acerto e maxima concorrencia. A miña vocación xinecolóxica é regresiva. Sigo Suspenso en Religión dende que descubrín que empezara a escribir a rapaza atractiva e desenvolta á que ás veces miraba falando sen voz nunha pantalla que temos no adrio do xornal. Os blogs de rapazas atractivas e... [Lire la suite]

    A materia que compón a nosa vida son os partos, as vodas, os enterros e as compras no supermercado que cumprimos entre dúas noites de Fin de Ano. A primeira noite é esa na que os pais nos prohiben saír e a segunda, esa na que ninguén nos quita da casa nin para mercar tabaco. Eu estou na metade da vida, no momento das 00.15 horas en que abres un ollo no sofá para ir tomar algo aí fóra, na xeada. Miras os tons escuros dos edificios e as luces das casas prendidas coma beléns acolledores. Logo tomas a decisión de pechar o... [Lire la suite]